Sterrenhemel… deel 8

De man met de zeis.

Die nacht bleef het onrustig in het witte huis, niemand kon meer slapen, oma zeker niet, haar man zo te zien vond ze altijd vreselijk, ze wist wat hij had meegemaakt in de oorlog omdat ze zelf ook een kind uit de oorlog was. Ze zakte terug in de oorlogsjaren. Het verduisteren vond ze vreselijk, daarom had ze nooit in haar leven dikke zware gordijnen genomen zelfs in de nacht moest er licht zijn. Beklemming op haar borst van die angstige oorlogsjaren, haar moeder die boos werd als er toch ergens een sprankje licht naar binnen viel…. eerst had ze het niet begrepen, ze had gedacht dat moeder niet de razzia’s wilde zien, de moffenauto’s en de marcherende troepen, de mensen in de rij op weg naar transport. Maar het was meer, want dat zag je allemaal niet in de nacht, nee, het moest lichtdicht zijn, want waar de vijand licht zag, kon men de weg niet vinden, verdwaalde in de lucht en een stad zien in de nacht was een uitnodiging voor het gooien van bommen, zoals men in Rotterdam had gedaan……. oma rilde, zo lang geleden, maar toch een zo verse angst.

Pietertje bekeek bij het licht  van zijn zaklantaarn de foto van die nacht met  het gerucht in de tuin, hij voelde een arm om zijn keel geknepen, zo bang was hij. Hij tastte met zijn hand, er was geen arm! Hij zag duidelijk op de foto een man met een zeis, hij had zich op sommige momenten getroost met de gedachte dat het de tuinman moest zijn, maar wat moest die nou midden in de nacht in de tuin? Maar het leek ook niet de tuinman, het was een magere kerel, met een puntmuts op zijn hoofd die al ontsprong uit de cape die hij droeg……. Hij haalde de kat uit de serre en nam de kat mee naar bed, dat gaf veiligheid.

Trudy Den Herder. Wordt vervolgd

Foto: Studio Den Herder.

Deel 1 t/m 7