Jadinda kind van de bergen deel 8
Op moeilijke momenten haalde Jadinda het witte steentje uit haar broekzak, het steentje dat ze had meegenomen van huis, van het graf van haar mama. Ze probeerde dan mama’s gezicht weer voor zich te halen, ze kneep hard in het steentje en in gedachten voerde ze hele gesprekken. Over haar angsten, over het missen van haar huis, over de enorme gevaarlijke tocht in het autootje en over vreemde krampen in haar buik. Ze voelde haar mama dan zo dichtbij. Er vielen dan altijd antwoorden op haar pad, antwoorden op vragen die ze niet aan vader stelde, bang vader nog meer te belasten……… Maar wat had ze een heimwee naar huis.
Zal ik de zon voor je strelen
En de maan vragen om steun
Zal ik op de wolken reizen
Op mijn buik en op mijn rug
Zal ik liedjes voor je zingen
Ik beloof je ik kom terug.
Trudy Den Herder
Foto: Studio Den Herder.
Het meenemen van de steen begrijp ik goed.
Geeft houvast aan wat is geweest.
Hoop dat ze weer snel naar huis kan gaan. Hans
LikeLiked by 1 persoon
Ja, steentjes, breek me de bek niet open!
LikeLike
Meenemen van de steen dat je mee neemt. Het kan wel voorstellen. Steentjes breken zeker niet open. Ach ze had echt moeilijk. Heimwee naar huis te gaan. Ik heb ook bepaalde iets om heimwee. Je gedicht van onder is zeker gevoelig geschreven. Wat mooi!! Fijne week gewenst.❤️❤️
LikeLike
een prachtig gedicht dat tot de verbeelding spreekt Trudy..
prettige dag gewenst
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel.
LikeLike