Bij vader op bezoek. ( deel 2 )

Lopen, dat was altijd zijn redding, lopen maakte het hoofd leeg en de knagende gedachten milder, meer behapbaar, maar nu? De blik van vader bleef onder zijn wimpers hangen….. De geur van vader, vader rook niet naar vader, de geur was afstotelijk geweest en dat deed hem pijn, want daarom was hij eerder weggegaan, mooie zoon was hij, kon niet eens de lucht van zijn vader verdragen.

Treurig, dat was het woord, hij kauwde op het woord en bleef het herhalen, treurig dat hij vader niet langer had gesteund, wat was nou een uurtje, op het hele mensenleven? Had vader niet van alles met hem meegemaakt? Stinkluiers, zijn boze buien in zijn opgroeitijd… De vlieger die hij perse wilde hebben net als al die andere jongens in zijn klas, het bedrag dat hij daarvoor wegnam van vaders bureau om de vlieger te kopen. Was vader op al die moeilijke momenten dan niet een echte vader geweest?

Meer dan dat, vader was wijs, lief, betrouwbaar, een baken in de zee….. De golven maakten nu zijn gezicht nat, ongemerkt, was hij van de vloedlijn afgeweken, of de vloedlijn, was een andere weg gaan volgen, hij had niet gezien dat zijn schoenen die aan zijn middel geknoopt waren, water hapten, hij was nat tot boven het kruis.

Vader had gezegd na het vliegerincident: “Zoon onthoud goed, als je iets echt nodig hebt, dan hoef je het maar te vragen, ik zorg dat je het krijgt…..”

De vlieger was zijn glans verloren, de misdaad, drukte op zijn gevoel, waardeloze gast die hij was. Met extra werken bij de bakker had hij het geld weer terugverdiend en net zo stil en geniepig als hij het had weggenomen, had hij het weer teruggelegd en vader had die avond hem een extra aai over de bol gegeven en uit zijn ogen sprak vergeving.

Treurig, die oude man, had hij nu na enkele minuten al alleen gelaten….omdat vader stonk, geen contact meer maakte, wezenloos lag te lijden…….

Foto: Trudy Den Herder

Verhaal: Trudy den Herder

Deel 1